13 listopada 2012 roku, w przeddzień 72. rocznicy bombardowań Coventry, które stały się
przyczynkiem do powstania Wspólnoty Krzyża z Gwoździ, w budynku Konsystorza Kościoła
Ewangelicko-Reformowanego w Warszawie odbyło się spotkanie młodzieżowe poświęcone
powstaniu Wspólnoty, jej historii i współczesności oraz udziale Parafii Ewangelicko-
Augsburskiej Świętej Trójcy w Lublinie w tym przedsięwzięciu.
Spotkanie okazało się nie być suchym wykładem, lecz gorącą dyskusją dotyczącą wszelkich
aspektów historii i pracy Wspólnoty. Wielostronna rozmowa wiele zyskała dzięki perspektywie
kilku wyznań i narodowości, jakie reprezentowali uczestnicy. Wydaje mi się, że oprócz twardej i
bezkompromisowej idei pojednania przyświecającej pracy CCN (Community of the Cross of
Nails), najbardziej pobudzającą częścią spotkania było przedstawienie przejmującej Litanii
Pojednania i wspólne odmówienie jej. Powstała także propozycja zorganizowania
cotygodniowych modlitw, których punktem centralnym byłaby owa Litania. Propozycja jest w
fazie planowania i prawdopodobnie owe modlitwy będą odbywały by się w Sali Synodalnej im.
bpa Andrzeja Wantuły w Centrum Luterańskim w Warszawie (ul. Miodowa 21). O postępach w
tym projekcie będziemy Państwa informować.
Wszyscy uczestnicy przy końcu spotkania byli podbudowani rozmową i przepełnieni pomysłami
na realizację pracy Wspólnoty w swoim otoczeniu.
Przypomnijmy: „18 lat po zniszczeniu miasta, w 1958 roku, kanonik Joseph Poole napisał Litanię
Pojednania, która stała się sztandarową modlitwą Wspólnoty Krzyża z Gwoździ i po dziś dzień
zmawiana jest nie tylko w Coventry, ale i u wszystkich Partnerów Wspólnoty Krzyża z Gwoździ.
Jest ona wyznaniem niedoskonałości i winy ludzkości. Mówi, iż wartość walki z własnymi
błędami jest ponadczasowa i uniwersalna. Została luźno zainspirowana siedmioma grzechami
głównymi obecnymi w tradycji katolickiej i anglikańskiej (pycha, chciwość, nieczystość,
zazdrość, gniew, lenistwo, łakomstwo), Pismem Świętym i myślą chrześcijańską, a rozpoczyna
się i kończy słowami apostoła Pawła.
Wszyscy zgrzeszyli i obrazili majestat boski (Rz 3, 23)
Nienawiść, która oddziela narody od narodów, rasy od ras, klasy od klas – Ojcze, wybacz!
Żądzę ludzi i narodów, by posiadać to, co do nich nie należy – Ojcze, wybacz!
Chciwość, która nas skłania do wykorzystania pracy innych i pustoszenia ziemi – Ojcze, wybacz!
Zawiść, jaką budzą w nas cudze szczęście i powodzenie – Ojcze, wybacz!
Naszą obojętność na los więźniów, bezdomnych i uchodźców – Ojcze, wybacz!
Wyuzdanie, które bezcześci ciała mężczyzn, kobiet i dzieci – Ojcze, wybacz!
Pychę, która każe nam polegać na sobie a nie na Bogu – Ojcze, wybacz!
Bądźcie dla siebie mili, serdeczni, wybaczajcie sobie nawzajem, jak Bóg w Chrystusie
wybaczył Wam (Ef 4, 32).”
Bartosz Makuch
