W czwartek, dwudziestego siódmego maja w lubelskim kościele ewangelicko – augsburskim miało miejsce niecodzienne wydarzenie: otóż zebraliśmy się w kameralnym gronie, aby słuchać w wielowyznaniowym gronie Psalmów czytanych przez naszych parafian oraz słuchać ich w wykonaniu chóru pod batutą dra Adama Załęskiego, który zagrał również organowe preludium i postludium do całego wydarzenia.
Spotkanie odbyło się w ramach cyklu „Rozmowy z Bogiem”, który jest ekumenicznym projektem „Teatru NN Brama Grodzka“, a w tym roku podobne koncerty miały miejsce w cerkwiach grekokatolickiej i prawosławnej, kościele rzymskokatolickim św. Ducha oraz w lubelskiej jeszywie. Cykl ten jest częścią festiwalu Miasto Poezji.
Koncert miał pięc zasadniczych części tematycznych:
„Prawo“ – w tej części usłyszeliśmy Psalmy 1. („Szczęśliwy mąż…”), 7. („Bóg sędzą sprawiedliwym”) oraz 19. („Chwała Stwórcy i Prawodawcy”);
„Stworzenie“ – tutaj skupialiśmy się na słowach Psalmów 29. („Chwała Boga objawiona w pięknie burzy”), 8. („Wszechświat i człowiek świadkami chwały Bożej”), a także 104. („Błogosław, duszo moja, Panu!”);
Pochyliliśmy się także nad prorockimi strofami w części „Mesjasz“ – na nasze serca położone zostały Psalmy 2. („Triumf Pana i Jego Pomazańca nad wrogami”), 69. („Wybaw mnie, Boże…”) i 22. („Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”);
W części „Chwała Boża“ kontemplowaliśmy Psalmy 117. („Chwalcie Pana…”), 23. („Pan jest pasterzem moim, niczego mi nie braknie”), 46. (Bóg Królem całej ziemi”), 96. („Śpiewajcie Panu pieśń nową”), 98. („Bóg zwycięzcą i zbawcą”).
W części kończącej spotkanie chwaliliśmy naszego Stwórcę słowami Psalmów 110. („Rzekł Pan Panu memu…”), 97. („Pan jest Królem…”) oraz trzema ostatnimi utworami tej starotestamentowej księgi: 148. („Chwalcie Pana, wszystkie dzieła Jego!”), 149. („Pieśń triumfalna Syjonu”) i 150. („Alleluja! Chwalcie Boga w świątyni Jego…”).
Kontemplacji słowa mówionego i śpiewanego sprzyjała szczególna atmosfera luterańskiej świątyni św. Trójcy, gdzie na ołtarzu spoczywa otwarta księga Pisma Świętego otoczona zapalonymi świecami, a obraz wiszący nad nią pomaga w przyswojeniu sobie słów, które słyszeliśmy chociażby w części trzeciej, zaś detale ambony – jak rzeźbiony gołąb na zadaszeniu – mogły uświadomić wolność i szczęście, o których mowa była w ostatnich dwóch częściach…
Słowo Boże, tak bardzo w naszym życiu ważne i poszukiwane wypełniło na godzinę tego wydarzenia nasze serca. Jak zwykle, po koncercie toczyły się jeszcze długie rozmowy na wiele tematów, a później rozeszliśmy się do domów napełnieni nową energią.
Bartosz Makuch
fot. Wojciech Kabała
